Αν ακούς

Ημοναξιά ορίζεται ως η αντίληψη που έχει το άτομο να αισθάνεται απομονωμένο τόσο από άλλους ανθρώπους, όσο και από τον κοινωνικό του περίγυρο (Rook, 1984). Η μοναξιά αποτελεί ένα φαινόμενο που ταλανίζει τον σημερινό άνθρωπο και παρατηρείται σε διάφορα ηλικιακά στάδια της ζωής του. Η αίσθηση της μοναξιάς αποτελεί ένα αμάλγαμα εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων του ατόμου και δεν προαπαιτεί την απομόνωση του από το κοινωνικό περιβάλλον.

Το αντίθετο μάλιστα, καθώς στην σύγχρονη εποχή είναι συχνό φαινόμενο οι άνθρωποι να νιώθουν μόνοι ακόμα και όταν βρίσκονται μαζί με άλλους ανθρώπους λόγω των σύγχρονων διαφορετικών κοινωνικών και περιβαλλοντικών συνθηκών. Η μοναξιά δεν συνιστά προσωπική και συνειδητή επιλογή του ατόμου, αλλά ένα δυσάρεστο συναίσθημα που επιφέρει την διακοπή των κοινωνικών επαφών ή την χαμηλή ποιότητά τους. Ουσιαστικά, το άτομο που νιώθει μοναξιά, παρόλο που μπορεί να περιτριγυρίζεται από πολύ κόσμο βιώνει μια κοινωνική απομόνωση και απόσταση, που αδυνατεί να γεφυρώσει.

Από την άλλη μεριά, η μοναχικότητα συνιστά μια κατά επιλογήν συνθήκη του ατόμου. Ο όρος μοναχικότητα περικλείει τη συνειδητή επιθυμία του ατόμου να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του. Επίσης, να επιδίδεται σε δραστηριότητες δημιουργικές ή άλλου τύπου που απολαμβάνει να κάνει μόνος του. Η μοναχικότητα αποτελεί συνοδοιπόρο της πνευματικής ανάτασης και της ψυχικής ισορροπίας. Η εμπειρία της μοναχικότητας βοηθά το άτομο να ανακτήσει τις ψυχικές του δυνάμεις, να αποφορτιστεί από την δυσβάστακτη καθημερινότητα και τις ανούσιες κοινωνικές επαφές.

Το άτομο μέσα από την βίωση της μοναχικότητας διαθέτει προσωπικό χρόνο για να ψυχαγωγηθεί, να αποκτήσει γνώσεις και να ηρεμήσει. Όμως, η μοναχικότητα προσφέρει και πιο σύνθετα και εσωτερικά οφέλη στον άνθρωπο. Το άτομο που αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του έχει την ευκαιρία για περισυλλογή και έτσι κατορθώνει να αφουγκραστεί τις μύχιες επιθυμίες του και να οδηγηθεί στην αυτογνωσία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την αυτοβελτίωση του ίδιου του ατόμου αλλά και την βελτιστοποίηση του τρόπου με τον οποίο το άτομο σχετίζεται με τους άλλους και συνάπτει διαπροσωπικές σχέσεις.

Εν κατακλείδι, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την διαφορετικότητα των δύο εννοιών και να προσπαθήσουμε να απεμπλακούμε από την αίσθηση της μοναξιάς. Το ουσιώδες είναι να επιδιώκουμε την εμπειρία της μοναχικότητας. Καθώς η μοναχικότητα, είναι ακρογωνιαίος λίθος για την ανάπτυξη του ατόμου. Όπως διατείνεται και ο Αμερικανός φιλόσοφος Eric Hoffer:

«Το τέλος έρχεται όταν σταματήσουμε να μιλάμε στον εαυτό μας. Είναι το τέλος της πραγματικής σκέψης και η απαρχή της τελικής μοναξιάς».